Semimoreno con pelos

  Vai haber un amijo de parabéns, entono unha cansión, que imaxino con él facendo os coros, sen nengún tipo de decoro. O noso carón, uns bos amijos que participan na melodía facendo comentarios de crítica ou aprobación en clave de cachondeo.
Cando chegue o estribillo penso ir a procura duns jarabullos para botar a fogueira que arderá facendo o ritmo amable, sen facer estridencia notable e mexturándose con elegancia con xeos caídos nos tanquerais.
Adormece a fogueira e con ela o risgo do remate dunha década, da noite e do sentir dese momento que sabes que non volverá acontecer, e sinxelo, pero non por elo, terá que estinguir as esperanzas de repetir este sentir.
Póquer de nejros pelado a mentira pasa ó do lado.....