Nada máis abrir os ollos dinme conta que chegaba tarde, enviei unha menxaxe a un compañeiro explicándolle que chejaba tarde, respirábase un aire limpo e apenas había tráfico, cando cheguei ó traballo todos os que atopaba facían aljún comentario rematando cun sonriso.O encargado indiferente non lle deu ningunha importancia aparente mentras eu loitaba cos segundos do tempo tentando chejar a normalidade canto antes.
Foi entón cando reparei en que estou no Nadal e aínda que chegue tarde e me sexa indiferente me esforzo (cada ano menos) en chegar a normalidade porque sei que no fondo son unha cabra branca que dexexa a tódolos seres unha boa estancia neste poulo.
Tratei de lembrar bos momentos para inspirar ceibes letras co permiso da ignorancia, entón apretei os sentimentos e remexín a consciencia, publiquei unha panxoliña e escribín esta parida.
Para quén queira ser, que sexa saúdado, que teñades unhas boas festas con boas experiencias e sensacións que a mín me empeza a picar o cú e mañán non hai xoubas, outra cousa haberá.
