sábado, diciembre 20
martes, diciembre 16
un saudo chopo
que pasa rapás, por que a min non che me pasa nada, bueno, e que cando me enfado por aljo soeme tocar o carallo e me poño a despotricar como un parbo, do resto... nada novo.
que, sijen estando todas as jaliñas da foto ou xa foi aljunha para a perola...
un saudo meu amijo. xa che pasarei a joder unha servesa.... bicos para a tua dona e hostias en vinajre paras ti...
un amijo.... amijo é calquera
que, sijen estando todas as jaliñas da foto ou xa foi aljunha para a perola...
un saudo meu amijo. xa che pasarei a joder unha servesa.... bicos para a tua dona e hostias en vinajre paras ti...
un amijo.... amijo é calquera
lunes, diciembre 8
Traédeme aljo
Queridas Maxestades cando pasedes por Comesaña podíades tratar de consejirme un kit pa deixar de fumar que xa levo 9 anos e non hay maneira ata hoxe sigo deixando de fumar con moito éxito.Xa sabedes que fún moi bo este ano case como tódolos anos o que pasa que as veces os demáis me lían e teño que deixarme liar para ter relaccións socias que son tan necesarias hoxe en día. A semán pasada sen ir máis lexos tiven que ir de sea cuns compañeiros e claro funmos alí fixemos aquilo e lojo entramos nun local nocturno que estaba cheo de homes e mulleres que se pejaban a ún como a febra ó tousiño, eu nun alarde de valentía fuxín do local, dos compañeiros e dos rosadores que continuaron como se nada pasase cando me evacuaba. Fora chovía , entón tomen a decisión de tomar un taxi pero de camiño topei a un amijo que me liou e acabei tomando unhas servesas en ves do taxi e claro outra ves as relaccións socias que son tan necesarias en estes tempos.
Bueno creo miñas Maxestades que teredes moitas cousas antes que aturar e este desjrasiado que o único que pide e que me traiades sentido pero pouco a pouco que todo xunto pode facer daño a cabesa.
miércoles, diciembre 3
Atrácate el barco que hai castañeta
Malaaniversariodosemente
O outro día fun o aniversario do Mala.Xa fai 12 anos e iso e moito ,carallo.Alí atopei un exército de compañeiros que co transcorrer dos anos ninguén atrebeuse a insinuarse ¿ e iso esta ben?.O caso que fun o retrete e alí había varios que tamén ian ,entón chejou un que estaba a servir copas na barra e dixo"isto pares o camarote dos irmáns Marx "e tiven que evacuarme, claro que lojo volvín e fun testijo de aljo increible hai arte no retrete dos jichos este espello-rachado que de tanto que viu ,quebrou .
Non sei se ajuantará moito máis pero pretendo estar ahí para comprobalo.
jueves, noviembre 20
martes, noviembre 18
CharangasPop
ODA A CHARANGAS-POP
Como puntas que saco de esta madeira,
como letras que caen ó chan,
como ser bo, como ser malo,
como colillas esquecidas, como ser Jato-can
¡¡Ay de mín, sen este polvo, sen esta humedá
e sen este mac-brides que quizais nunca
abrirá unhas birras
Como pedras que quito e pasquíns daqueles,
como buratos que quedan, como ser Chín-chán
As veces (solo as veces) se me concentro
podo chegar a entendelo
ou quizais a tirar esta parede.
Porque sejuro que algunha ves picoume unha Fly
e funmos 10 en un seiscentos
apuntando todo no Fascículo dos Colocados
e jerreamos co Exército das Tinieblas
pedindo un pouco de resignasión
a un Cuadrante Quinielístico que
eran diesiseis hijos metidos nun cuchitril
¡¡Ay de mín!! ¡¡Maldito 2002,Maldito!!
lunes, noviembre 17
domingo, noviembre 16
FLIPO
Flipo por fora e flipo por dentro,
Flipo co mundo flipando de vello,
Flipantes flipados, flipamos flipedes,
Flipemos flipando, flipando flipadas.
He de dormir mas horas…
Es la única forman de que pasen rápido.
Flipo co mundo flipando de vello,
Flipantes flipados, flipamos flipedes,
Flipemos flipando, flipando flipadas.
He de dormir mas horas…
Es la única forman de que pasen rápido.
¿QUE TEMPO FAI, MINERVA? PARTE I
Pues va tirando... parece que el último que quedaba del Anticiclón de las Azores (Ansar, Blair y Bush) acaba de perder las elecciones, pero no pensemos que eso supone que venga buenos tiempos... Para que no capeemos el temporal, que es muy puñetero, no hizo nada mejor que dejarnos una crisis que ríete tu de las borrascas.
La borrasca de la 'crisis de las subprime' parece que es difícil de digerir... aunque si nos fijamos en el siguiente 'mapa del tiempo' podemos observar lo fácil que es entender lo que pasó y lo dificil que es entefer que nadie les pusiera freno.
Seguiremos Informando....
Isto é todo... Ata mañá
Firmado: Minerva
sábado, noviembre 15
E quén vai pajar a desfeita? Os de sempre, os parvos.
Quen permitiu que un pobre poida pensar que vivir ben
faise por medio dos bancos. Quen é o que regala un prestamo
a cincuenta anos a quen non o pode pagar. Quén si non os bancos
son as empresas que non teñen perdas, e cando as teñen sufraganlle los gastos.
Non podo entender como se pode auspiciar por parte de ningun goberno un
sistema financieiro que simplemente está baseado no esquilme dos pobres,
os grandes pagadores das fortunas dos ricos.
Donde están os anuncios de fai un ano, aqueles que ofrecian, eu que sei,
tres mil euros, seis mil, en tan sollo en un plazo de vinte catro horas.
Que pasa, e que xa non hai necesitados de eses prestamos, non, o que non
hai son clientes, xa non queda nada que hipotecar, o colchón, xunto co
coche e a casa, está englobado en un crédito a cien anos con dereito a heredar,
de feito, xa non está de moda heredar nada mais que non sexan pufos.
Estamos a crear un mundo de historias irreais, un mundo baseado na mentira
e no aparentar, un camiño sin retorno hacia ningún lado. Os pobres non queremos
ser pobres, que carallo, compre señora hoy, que ya pagará luego, ser pobre
non está de moda e como temos que andar a moda, facemos como que nos
da igual e a festa se acaba, xa non tiramos fuejos, xa non se venden casas,
non se fabrican coches nin se bebe nas tascas, parés que estemos despertando
de un pesadelo que non vai con nos, un sono que non nos atañe, e como dormitando,
a ralentí, mentras nos recoñecemos no espello a nosa cara lavada por unha man mollada
en auga, nos atrevemos a decir:
crisis, me cajo na crisis.
A crisis non deixa de ser outra que a ladronada dos bancos, os primeiros culpables,
Os caciques novos do mundo moderno, afogadores de sonos imposibles, (como sempre
foron os sonos), creadores de un mundo inútil, absurdo e noxento.
Votamos a un goberno e gobernan os banqueiros, poderosos do mundo enteiro
co noso diñeiro e así traballa calqueira, así nos, nos jodemos e agora?…
agora nos que facemos? ¿Como nos levantamos as cinco da mañán para ir a un
traballo que non da mais que para pagar facturas? En qué dios cremos agora que
xa non quedan nin os recordos do padre nuestro? ¿Qué religión ampara a quen non
ten nin que votar no peto? ¿quen nos axuda? ¿Cómo comemos e qué comemos?
A donde vamos? De donde vimos?... qué facemos?
Padre nuestro que estás en los cielos,
Santificado sea tu nombre,
y venga a nosostros tu reino…
ya no siento las piernas.
Quen permitiu que un pobre poida pensar que vivir ben
faise por medio dos bancos. Quen é o que regala un prestamo
a cincuenta anos a quen non o pode pagar. Quén si non os bancos
son as empresas que non teñen perdas, e cando as teñen sufraganlle los gastos.
Non podo entender como se pode auspiciar por parte de ningun goberno un
sistema financieiro que simplemente está baseado no esquilme dos pobres,
os grandes pagadores das fortunas dos ricos.
Donde están os anuncios de fai un ano, aqueles que ofrecian, eu que sei,
tres mil euros, seis mil, en tan sollo en un plazo de vinte catro horas.
Que pasa, e que xa non hai necesitados de eses prestamos, non, o que non
hai son clientes, xa non queda nada que hipotecar, o colchón, xunto co
coche e a casa, está englobado en un crédito a cien anos con dereito a heredar,
de feito, xa non está de moda heredar nada mais que non sexan pufos.
Estamos a crear un mundo de historias irreais, un mundo baseado na mentira
e no aparentar, un camiño sin retorno hacia ningún lado. Os pobres non queremos
ser pobres, que carallo, compre señora hoy, que ya pagará luego, ser pobre
non está de moda e como temos que andar a moda, facemos como que nos
da igual e a festa se acaba, xa non tiramos fuejos, xa non se venden casas,
non se fabrican coches nin se bebe nas tascas, parés que estemos despertando
de un pesadelo que non vai con nos, un sono que non nos atañe, e como dormitando,
a ralentí, mentras nos recoñecemos no espello a nosa cara lavada por unha man mollada
en auga, nos atrevemos a decir:
crisis, me cajo na crisis.
A crisis non deixa de ser outra que a ladronada dos bancos, os primeiros culpables,
Os caciques novos do mundo moderno, afogadores de sonos imposibles, (como sempre
foron os sonos), creadores de un mundo inútil, absurdo e noxento.
Votamos a un goberno e gobernan os banqueiros, poderosos do mundo enteiro
co noso diñeiro e así traballa calqueira, así nos, nos jodemos e agora?…
agora nos que facemos? ¿Como nos levantamos as cinco da mañán para ir a un
traballo que non da mais que para pagar facturas? En qué dios cremos agora que
xa non quedan nin os recordos do padre nuestro? ¿Qué religión ampara a quen non
ten nin que votar no peto? ¿quen nos axuda? ¿Cómo comemos e qué comemos?
A donde vamos? De donde vimos?... qué facemos?
Padre nuestro que estás en los cielos,
Santificado sea tu nombre,
y venga a nosostros tu reino…
ya no siento las piernas.
jueves, noviembre 13
cousas do mundo
sapatero a tus sapatos...
y sapatero marchó.
botin es un gran banquero...
y el ladrón se llevó el dinero.
rajoy for president...
que jodida está la jente.
busch sale y obama entra...
mientras por el mundo todo se revienta.
busch se retira a descansar...
donde estará bin laden.
aznar con bur-k...
JI, JI, JI, Talibán talibán.
y sapatero marchó.
botin es un gran banquero...
y el ladrón se llevó el dinero.
rajoy for president...
que jodida está la jente.
busch sale y obama entra...
mientras por el mundo todo se revienta.
busch se retira a descansar...
donde estará bin laden.
aznar con bur-k...
JI, JI, JI, Talibán talibán.
XA ESTOU AQUÍ
Cando aljien fai unha invitasión, por boa que sexa, está obrijado a que o susodito invitado faja as de diós como complasido, como si non nos importase moito a actitude do individuo.
eu asepto a tua invitasión e coido que a vamos a armar... isto é unha desjrasia indescontrolada, un auspisiamiento un tanto plelijroso, jlamuroso podríamos decir. tocouche a loteria e non vas a querer cobrala.... a mi plín cataplín pero faremos o que se poida.
un saludo ajarimoso, meu amijo.
eu asepto a tua invitasión e coido que a vamos a armar... isto é unha desjrasia indescontrolada, un auspisiamiento un tanto plelijroso, jlamuroso podríamos decir. tocouche a loteria e non vas a querer cobrala.... a mi plín cataplín pero faremos o que se poida.
un saludo ajarimoso, meu amijo.
sábado, noviembre 8
Menxaxe de Nadal
Xa ven outro Nadal e mira que é pesado esta todo o ano dándolle as pelotas,polo carallo ven a porme as pelotas na árbore, ou mellor, él que me arree 40000€ que eu xas pondrei, e de paso que F.Alonso me rejale un twingo máis que nada pa levar as pelotas do nadal a dar unha volta o corte injlés pa que flipe co alumeado pasando pola lameira da rúa Samora ou Barselona que xa me invito eu a un chato polos bares da sona.
Espero que esta merda de ano 2008 fora mellor ca lebadura de ano 2007. Tamén que as desjrasias foran as xustas e as penurias orixinais que logo ainda te ries delas. Hay que intentar de ser felises que así nos pasamos á vida e traballar con máis janas pa que cando nos fajan o e.r.e.non nos queixemos pandilla de vajamundos bebedores de líquidos contaminados en bares que non pajan autores.
Este ano atropellei a un fulano serca do xeral, eu que non o vín, e el que estaba chosco. Pois menuda desjrasia (nada orixinal por certo )pero antes que me dixera ó nome xa o levaran nunha ambulansia. Así pasa co Nadal che pasa por ensima e nin te enteras malditas setas,maldito Nadal.
SALOUCO TROUCO SAL DE MÍN E MÉTETE EN OUTRO
lunes, noviembre 3
DIARIO DUN JOSSILA(Me me cajo ata en Bil Jates)
Pois que estiven fuchicando por aquí dúas tardes sejidas e estou apunto de tirar este trebello misterioso e oscuro polo balcón que teño ó lado, se non fora que son probe e non teño euros para repolo. Pero sí pa repolos,penso que e a isso ó que me teño que dedicar ,os repolos, por que o mundo da informática tendréi que machacalo un pouco máis e non co martillón que é o que dexexo.
Isto si que era unha boa máquina.
sábado, noviembre 1
Imos laa
Podemos ir a dar unha volta no carretillo e mentras podemos coñecernos entablar unha amistade, e, xa sabes, eu che dijo onde tes que ir e que tes que transportar .
Falaremos de este medio de carja tan denostado, falaremos quizais daquilo e de isto, mentras enseñote un feixe feito con herbas de talla pequena e mediana , dos pros e dos contras e donde tes que levalo.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)